Η Μπέτι Σμιθ, στο μυθιστόρημα Ένα Δέντρο Μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, μας δίνει ένα δείγμα για τη δύναμη της Χημείας μέσα από το σχολείο:
<<Η Φράνσι έφυγε από το πρώτο μάθημα λάμποντας. Σε μία ώρα είχε ανακαλύψει ότι το κάθε τι αποτελείται από άτομα, τα οποία βρίσκονται σε συνεχή κίνηση. Συνέλαβε την ιδέα ότι τίποτε ποτέ δε χάνεται ή καταστρέφεται. Ακόμη κι όταν κάτι καίγεται ή σαπίζει , δεν εξαφανίζεται από τη γη, αλλά μεταβάλλεται σε κάτι άλλο -αέρια, υγρά και σκόνες. Το κάθε τι, αποφάσισε η Φράνσι μετά από αυτήν την πρώτη διάλεξη, πάλλεται από ζώη και στη χημεία δεν υπάρχει θάνατος. Απορούσε γιατί οι μορφωμένοι, δεν είχαν υιοθετήσει τη χημεία ως θρησκεία>>
Μυθιστόρημα αληθινά συγκλονιστικό και βαθιά ανθρώπινο, το έργο αυτό της Μπέτυ Σμιθ προσφέρει στον αναγνώστη μια πλούσια εμπειρία, ίσως όχι και τόσο μακρινή, για τη σκληρή και ανέλπιδη ύπαρξη χιλιάδων ανωνύμων ανθρώπων που έζησαν και ζουν στις φτωχογειτονιές των αμερικάνικων μεγάλων πόλεων. Είναι η συγκινητική ιστορία της ζωής μιας φτωχής οικογένειας του Μπρούκλιν, στην Αμερική, στις αρχές του αιώνα μας. Ωστόσο το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι κυρίως η προσωπική ιστορία της στερημένης παιδικής ηλικίας, της μικρής Φράνσης Νόλαν, που προσπαθεί να σταθεί όρθια και να βρει το δικό της δρόμο μέσα στην αδυσώπητη πόλη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου
*Στο βιβλίο <<Η Λογοτεχνία της χημείας>> του Ομότιμου Καθηγητή Αναστάσιου Βάρβογλη μπορείτε να εντοπίσετε διάφορες ΄΄συναντήσεις΄΄ της επιστήμης της χημείας με την λογοτεχνία.
