Η Μπέτι Σμιθ, στο μυθιστόρημα Ένα Δέντρο Μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, μας δίνει ένα δείγμα για τη δύναμη της Χημείας μέσα από το σχολείο: <<Η Φράνσι έφυγε από το πρώτο μάθημα λάμποντας. Σε μία ώρα είχε ανακαλύψει ότι το κάθε τι…

<<Μέσ’από τον αφρό σου, λιμνοθάλασσα, σαν κάτι, αντάμα σκαλιστό και αγερινό, σαν κάτι που δούλεψε το χέρι του ποιητή, να το καθάριο κρούσταλλο, να το χιονάτο αλάτι. Το ψωμί σιταράτο καλοζύμωτο μέσ’απ’τα χέρια της κυράς τα προκομμένα βγαίνει. μα νόστιμο είν’ασύγκριτα, γιατί μέσα του, αλάτι, η…

<<Όσο κι αν ζήσει το γυαλί δε λιώνει, ούτε το τρώει ποτέ σαράκι η έννοια. Μια μέρα, ξάφνου σπάζει και τελειώνει… Αχ, νάτανε στον κόσμο όλα γυαλένια >> Ένας Έλληνας ποιητής, ο Κώστας Καρθαίος, εμπνεύσθηκε από το <<άφθαρτο>> υλικό στο σύντομο ποίημα Όσο κι…

<<Κορώνα των επιστημών, θαυματουργή Χημεία, και μέσ΄από τα σκύβαλα στολίδια βγάζεις και πετράδια. Μπορείς τα τίμια να τα πλάσης με την ατιμία, να βρης παλμούς ερωτικούς και μέσα στην καρδιά την άδεια;>> Οι παραπάνω πανέμορφοι στίχοι από τη συλλογή <<Ο Κύκλος των τετράστιχων>>…