Τα κριτήρια για την αποτελεσματικότητα ενός χρηστικού εκρηκτικού είναι δύο: η ταχύτητα της έκρηξης που περιγράφεται από τη μετάδοση του ωστικού κύματος που παράγεται κατά την έκρηξη και η πυκνότητα του υλικού που χρησιμεύει ως μέτρο της ενεργειακής του συγκέντρωσης. Ένα νέο εκρηκτικό γνωστό ως CL20 κατέχει τα πρωτεία με επιδόσεις 9380 m/s και 1,98 kg/L. Η δομή του περιλαμβάνει 6 ομάδες Ν-ΝΟ₂ διευθετημένες σε ένα ετεροκυκλικό πολυκυκλικό σύστημα με μορφή κλωβού. Τα γνωστότερα εκρηκτικά νιτρογλυκερίνη και ΤΝΤ υστερούν σημαντικά σε επιδόσεις. Σημειώνεται ότι από τα μη χρηστικά εκρηκτικά υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι χωρίς να αναφέρονται οι επιδόσεις τους. Πάντως σε ευαισθησία πρέπει να είναι ανάμεσα στα πρώτα το τριιωδιούχο άζωτο το οποίο εκρήγνυται βίαια ακόμη και όταν μια μύγα καθίσει σε έναν κρύσταλλό του. Επίσης, το τριοξείδιο του ξένου (XeO₃) είναι εξαιρετικά εκρηκτική ουσία που μπορεί να εκραγεί αν έρθει σε επαφή με οργανική ύλη, αλλά και με μηχανική κρούση ή τριβή.

*Τα χημικά ρεκόρ είναι εμπνευσμένα από το βιβλίο του Hans-Jürgen Quadbeck-Seeger και άλλων “World records in Chemistry”, αγγλική έκδοση Wiley-VCH (1999). Ωστόσο πολλά από τα ρεκόρ που θα εμφανίζονται είναι από την τρέχουσα βιβλιογραφία ή αναζητήσεις στο Διαδίκτυο. Το μεγαλύτερο μέρος της συγκεκριμένης ενότητας αποτελεί ευγενική προσφορά του Ομότιμου Καθηγητή Αναστάσιου Βάρβογλη.