Το υδροξείδιο του νατρίου ή καυστικό νάτριο ή καυστική σόδα είναι ετεροπολική ένωση με χημικό τύπο NaOH. Είναι ισχυρή βάση.  Είναι ουσία λευκή κρυσταλλική, πολύ υγροσκοπική. Το καθαρό υδροξείδιο του νατρίου διατίθεται στο εμπόριο σε πλαστικά δοχεία σε κοκκώδη μορφή. Είναι χημική ένωση πολύ διαλυτή στο νερό και η διάλυση αυτή είναι ισχυρά εξώθερμη.  

Ιστορία της ανακάλυψης του NaOH

 Το υδροξείδιο του νατρίου (ΝαΟΗ) ανακαλύφθηκε από τον  Sir Humphrey Davy το 1807 στην Αγγλία και το αρχικό όνομα ήταν σόδα (soda) από το σύμβολο του Νατρίου (Na) και την Λατινική λέξη νάτριουμ (the origin of the symbol Na comes from the Latin word «natrium«).

 Μέχρι τον 18^ο αιώνα δεν γίνονταν διάκριση καλίου και του νατρίου. Τα άλατα που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε ήταν το ανθρακικό Κάλιο (K₂CO₃) που προέρχονταν από φυτικές ύλες και το ορυκτό άλκαλι («mineral alkali» Na₂CO₃ ) που προέρχονταν από  τις στάχτες του ξύλου. Ο Humphry Davy το 1807 παρασκεύασε Νάτριο με την ηλεκτρόλυση ξηρού τηγμένου υδροξειδίου του νατρίου και αργότερα με παρόμοια κατεργασία απομόνωσε Κάλιο από το υδροξείδιο του καλίου (ΚΟΗ). Με την ηλεκτρόλυση απομονώθηκαν αργότερα πολλά μεταλλικά ιόντα και άλλες αλκαλικές γαίες (Ca, Ba, Mg)   

 Το 1810 οι Thenard and Gay-Lussac  απομόνωσαν το Νάτριο με την αναγωγή υδροξειδίου του νατρίου χρησιμοποιώντας  δισθενή σίδηρο (Fe²⁺) σε υψηλές θερμοκρασίες. Ήδη από το 1800, ο Ιταλός χημικός Volta κατασκεύασε τη «βολταϊκή στήλη», μια συσκευή που παρήγε συνεχώς ηλεκτρισμό, εφόσον αυτός απαγόταν από τη συσκευή. Έτσι δημιουργούνταν ένα ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο αποδείχθηκε πολύ πιο χρήσιμο από το φορτίο του στατικού ηλεκτρισμού και την ηλεκτρόλυση.

Για τη συνέχεια του άρθρου πατήστε εδώ…